مؤسسه مکنزی در گزارشی با عنوان «شغل هایی که از دست میرود، شغل هایی که به دست میآید» که در دسامبر ۲۰۱۷ منتشر نموده است، به سناریوهای مختلف گذار نیروی کار دوران اتوماسیون و به کارگیری هرچه بیشتر فناوریهای نوین پرداخته است. بر اساس یافتههای این گزارش:
تا سال ۲۰۳۰، اتوماسیون بیش از ۶۰ درصد از فرصتهای شغلی مربوط به ۳۰ درصد از فعالیتهای اقتصادی که امکان خودکار شدن دارند را تحت تأثیر قرار میدهد. این امر با کاهش اشتغال همراه خواهد بود.
نیمی از فعالیتها در جهان پتانسیل خودکار شدن با به کارگیری تکنولوژیهای موجود را دارند اما تا سال ۲۰۳۰ این میزان به واسطه عوامل اجتماعی اقتصادی و فنی کمتر خواهد بود. بر اساس سناریوهایی که برای ۴۶ کشور در این مطالعه ساخته شده، این میزان به طور متوسط تا سال ۲۰۳۰ به ۱۵ درصد میرسد. این ارقام در کشورهای مختلف متفاوت است و برای کشوری مثل آلمان در سناریوی پایه ۲۴ درصد عنوان شده است.
حتی با وجود اتوماتیک شدن، تقاضا برای نیروی کار به واسطه رشد اقتصادها میتواند با افزایش همراه باشد. افزایش مصرف به خصوص در کشورهای درحال توسعه و نیز پیر شدن جمعیت جهان و نیاز به سرمایهگذاری در زیرساختها میتواند بخشی از جانشینی را خنثی نماید.
تا سال ۲۰۳۰ بین ۷۵ تا ۳۷۵ میلیون نفر یعنی بین ۳ تا ۱۴ درصد از نیروی کار جهان باید رسته شغلی خود را تغییر دهند، حتی اگر کاهش اشتغالی محسوسی روی نداده باشد. علاوه بر این تمام نیروی کار باید مهارتهای خود را با شرایط جدید تطبیق دهند.
دو قطبی بودن درآمد در کشورهای توسعه یافته ادامه خواهد یافت چرا که فرصتهای شغلی با دستمزد بالا با افزایش تقاضا مواجه خواهند بود و مشاغل با دستمزد متوسط با کاهش تقاضا مواجه میشوند.
برای دستیابی به نتایج مناسب، لازم است سیاستگذاران و رهبران کسب و کارها از منافع خودکار شدن استفاده نموده و در عین حال کمک کنند تا گذار نیروی کار برای بهرهگیری از این تکنولوژیها اتفاق بیافتد.