اندازه و حجم بودجه، میزان هزینه‌های جاری است که باید نسبت آن به GDP را محاسبه کرده و با سال قبل مقایسه کنیم. با این مقایسه می‌توان قضاوت عادلانه‌تری درباره حجم بودجه و میزان افزایش آن داشت. اینکه صرفا قدرمطلق افزایش حجم بودجه را ملاک قرار دهیم، چندان صحیح نیست.
واقعیت این است که دولت بودجه نسبتا سنگینی بسته است و در ظاهر به‌نظر می‌رسد که منابع و مصارف با یکدیگر همخوانی داشته و هیچ مشکلی در این زمینه وجود ندارد. حتی مخارج بودجه عمرانی هم به‌شدت افزایش پیدا می‌کند اما این باطن و واقعیت ماجرا نیست.
در ایران برخلاف دیگر کشورها، دولت‌ها اول مخارج را محاسبه و سپس سعی می‌کنند برای این مخارج منابع درآمدی ایجاد کنند. فروش هر بشکه نفت به قیمت تعیین شده در بودجه سال ۹۶ نیز کمی خوشبینانه بوده و ممکن است محقق نشود. اگرچه شاید دولت به‌خاطر تفاهم ایجاد شده در اوپک در راستای کاهش تولید نفت به قیمت نفت در سال آینده خوشبین باشد اما باید اذعان داشت معلوم نیست همه کشورهای عضو اوپک به این تفاهم پایبند باشند.
ضمن اینکه در کشورهای غیرعضو اوپک نیز منابع نفتی جدیدی کشف شده که طبیعتا این کشورها تعهدی در زمینه میزان تولید و صادرات خود به کشورهای عضو اوپک ندارند. ضمن اینکه به محض افزایش قیمت نفت، نفت شل نیز فعال‌تر خواهد شد لذا امکان افزایش قیمت نفت چندان متصور نبوده و رقم تعیین شده برای هر بشکه نفت در بودجه سال آینده خوشبینانه است. به‌هرحال قیمت نفت در بودجه سال جاری ۴۱ دلار پیش‌بینی شده بود که به‌نظرم پیش‌بینی درآمدی در این حدود برای فروش هر بشکه نفت رقم معقولانه‌تری بود.
